Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ

Ο Νικοπόλεως και Πρεβεζης Μελέτιος

Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σῶμα. Ἔχει καί ψυχή. Καί ὅταν τό σῶμα παύει νά ὑπάρχει, ἡ ψυχή ἐξακολουθεῖ νά ζεῖ. Ἀλλά χωρίς τό σῶμα, εἶναι σάν γυμνή. Ὅταν χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, αἰσθάνεται σάν νά ξεγυμνώνεται. Καί μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία, αἰσθάνεται φτωχότερη. Καί γι᾿ αὐτό, ἡ κάθε ψυχή μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία «προσδοκᾷ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Λέγει ὁ πανεύφημος ἀπόστολος Παῦλος: Τό σῶμα μας εἶναι τό σπίτι τῆς ψυχῆς μας ἐδῶ στήν γῆ. Ὅταν θά φύγουμε ἀπό τή ζωή αὐτή, ὁ Θεός θά μᾶς δώσει γιά τήν ψυχή μας ἕνα ἄλλο σπίτι στόν οὐρανό, ἕνα σπίτι πού δέν θά χτιστῆ «μέ χέρια ἀνθρώπου». Αὐτό περιμένουμε. Αὐτό θά εἶναι ἡ μεγάλη μας ἀμοιβή. Γι᾿ αὐτό μιλᾶμε, ὅταν λέμε τό «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» (Βλ. Β’ Κορ. 5, 1-4).

Ἡ ἀχειροποίητη αὐτή οἰκία μας, δέν θά εἶναι σάν τό σῶμα τοῦ Λαζάρου μετά τήν ἀνάστασή του: πού ἦταν πάλι σῶμα θνητό.

Θά εἶναι σάν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ: πού μετά τήν ἀνάσταση ἦταν σῶμα ἀθάνατο μεταπλασμένο σέ ἀφθαρσία.

Γι᾿ αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός στόν κόσμο. Γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν φθορά καί ἀπό τόν θάνατο. Καί γι᾿ αὐτό ἀναστήθηκε γιά νά χαρίσει καί σέ μᾶς ἀνάσταση καί ζωή: τήν δική Του ἀνάσταση καί ζωή.

Ἦρθε στήν γῆ γιά νά μᾶς σώσει.

Καί σταυρώθηκε γιά μᾶς. Καί ἀναστήθηκε. Ὄχι μέ τήν δύναμη τῆς ἀνθρωπίνης φύσης Του, ἀλλά μέ τήν δύναμη τῆς θεότητάς Του. Ἀναστήθηκε αὐτεξουσίως σάν Θεός, γιατί ἦταν καί Θεός! Γιατί, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος: σ᾿ Αὐτόν, στόν Χριστό, κατοικοῦσε καί κατοικεῖ «πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ. 2, 9).

Νικιέται ὁ Θεός; Περιορίζεται ὁ Θεός;

* * *

Σάν νεκρός κατέβηκε καί ὁ Χριστός στόν ἅδη. Ἀλλά σάν Θεός ἀθάνατος, καθεῖλε τήν δύναμη τοῦ ἅδη. Καί ἀνέστη ὡς νικητής. Καί ἔδωσε, καί σέ μᾶς, ἀνάσταση καί ζωή.

Ὄχι γιατί τό ἀξίζαμε. Ὄχι γιατί αὐτή ἦταν τάχα ἡ φυσική πορεία τῆς φύσης μας. Ἀλλά ἐπειδή ἔτσι τό θέλει.

Λέγει ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος: Ἄν ἕνας καί μόνο ἄνθρωπος ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν, τολμάει ἄνθρωπος νά εἰπεῖ, ὅτι δέν γίνεται ἀνάσταση νεκρῶν; Ἄν ἔστω καί ἕνας μόνο ἄνθρωπος, ὁ Χριστός, ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ, τί ἐμποδίζει μέ τόν ἴδιο τρόπο νά ἀναστηθοῦν καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι;

Μήπως ἔπαυσε νά τό θέλει ὁ Θεός;

Μήπως γέρασε καί δέν θά τό μπορεῖ πιά ὁ Θεός; Ἀρχή καί Ἀπαρχή ὁ Χριστός. Ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ: οἱ χριστιανοί. Πότε; Ἐν τῇ παρουσία Αὐτοῦ. Τότε θά ἔλθει.

Ἀργεῖ; Περιμένετε. Ἡ πίστη εἶναι ἀναμονή! Δέν μπορεῖτε νά περιμένετε; Πίστη δέν ἔχετε!

Ἡ Ἀνάσταση θά εἶναι ΔΩΡΟ τοῦ Χριστοῦ.

Δέν θά ἀναστηθοῦμε μόνοι μας!

Μόνος του δέν ἀναστήθηκε οὔτε ὁ Ἰησοῦς.

Καί ὅπως τό νεκρό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ τό ἀνάστησε ὁ Θεός, μέ τήν δύναμή Του τήν θεϊκή, ἔτσι ὁ Θεός θά ἀναστήσει καί ἐμᾶς· καί θά μᾶς πάρει ὅλους κοντά Του. Μέ τό σῶμα μας αὐτό, μέ τό ὁποῖο Τόν δοξολογοῦμε· καί Τόν προσκυνοῦμε. Καί τηροῦμε τό θέλημά Του.