Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ







Του Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη, Πρωτοσυγκέλου της Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου

«Ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε», παραγγέλλει, ἀδελφοί μου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α’ Πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του (5, 18)· χέρι δέ ἀσκητικό καί ἅγιο ἔχει γράψει ὅτι ἡ εὐχαριστία τοῦ λαμβάνοντος ἀνθρώπου διεγείρει τήν φιλοτιμία τοῦ ἀγαθοδώρου Θεοῦ.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κινεῖται στόν εὐλογημένο χῶρο τῆς εὐχαριστίας, εὐγνωμονεῖ Θεό καί ἀνθρώπους, χαίρεται τήν ζωή, εἰρηνεύει καί ἀναπαύεται.

Ἄν, ὅμως, τά βέλη τῆς ἀχαριστίας πληγώσουν τήν καρδιά του, ὁδηγεῖται στόν γογγυσμό, προβάλλει μέ ἀναισχυντία ἀπαιτήσεις καί δικαιώματα, θυμομαχεῖ καί θεομαχεῖ.

Σημειώνει ὁ μακαριστός π. Παΐσιος ὅτι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀχαριστία καί ὁ μεγαλύτερος ἁμαρτωλός εἶναι ὁ ἀχάριστος! Τό πνεῦμα τῆς ἀχαριστίας προσβάλλει τήν ἄπειρη ἀγαθότητα «τοῦ διδόντος Θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶς» (Ἰακ. 1, 5). Ὁ ἀχάριστος ἄνθρωπος δέν ἱκανοποιεῖται, δέν ἀναπαύεται, δέν δοξολογεῖ.

Δέν ἀναγνωρίζει τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες ραγίζουν ἀκόμη καί γρανιτένιες καρδιές. Δέν ἀνταποκρίνεται πρεπόντως στήν προσφορά τοῦ ἀδελφοῦ.

Ὅταν λαμβάνει, θεωρεῖ ὅτι ἀξίως λαμβάνει· ὅταν δέν λαμβάνει, ὀργίζεται καί μέμφεται. Δέν νοεῖται, ὅμως, ὑγιαίνουσα πνευματική ζωή καί σχέση μέ τόν Θεό χωρίς εὐγνώμονα διάθεση καί εὐχαριστία.

Πρίν ἀρχίσει κανείς νά μετρᾶ κομποσχοίνια καί μετάνοιες, χρειάζεται νά συναισθανθεῖ τίς μεγάλες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στήν ἀναξιότητά του, ὅπως διδάσκει πάλι ὁ π. Παΐσιος.

Ὁ ἀχάριστος «κινεῖ τὴν πτέρναν κατὰ τοῦ εὐεργέτου». Συκοφαντεῖ ὡς πονηρό τόν ἀγαθό Θεό, ἀτιμάζει καί τόν εὐεργέτη συνάνθρωπο.

Ὅταν πάσχει κανείς ἀπό πνευματική τύφλωση, ὅταν δέν διακρίνει τίς τεράστιες οὐράνιες εὐλογίες τοῦ μεγάλου Θεοῦ, πῶς θά ἀναγνωρίσει καί θά ἐκτιμήσει τίς ἀσυγκρίτως μικρότερες εὐεργεσίες τοῦ συνανθρώπου…

Χρειάζεται, ὅμως, νά ἐννοήσουμε ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού βλάπτεται ἀπό τό πάθος τῆς ἀχαριστίας. Κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψει, σημειώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἄν ἐμεῖς δέν βλάπτουμε τόν ἑαυτό μας! Ὅποιος εὐεργετεῖ τόν πλησίον καί δέν λαμβάνει εὐχαριστία, ἔχει τόν μισθό του ἀπό τόν Θεό.

Ὁ ἀγνώμων, ὅμως, ἀδικεῖ τήν αἰώνια ψυχή του. Ἡ ἀχαριστία, λοιπόν, τόν ἀχάριστο βλάπτει· αὐτόν ἐκταράσσει καί τυφλώνει, αὐτόν τραυματίζει καί καθιστᾶ ἀνάξιο τῶν θείων εὐλογιῶν καί τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Εἴθε, ἀδελφοί μου, ἡ ἐνθύμηση τῶν πολλῶν καί μεγάλων θείων δωρημάτων νά τραυματίσει τίς καρδιές μας, ὥστε νά ἡττηθοῦμε ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά κερδίσουμε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου