ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ... 　
Ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος,μας συμβουλέυει:Να χαίρεσαι με αυτούς που χαίρονται και να κλαίς με αυτούς που κλαίνε.Αυτό είναι το σημάδι της καθαρότητας.Μ'αυτούς που είναι άρρωστοι,αρρώστησε.Με τους αμαρτωλούς πένθησε.Με αυτούς που μετανοούν να χαίρεσαι.Γίνε φίλος με όλους τους ανθρώπους,αλλά μείνε μόνος με τα νοήματά σου.Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων,αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά απο όλους.Κανένα να μην ελέγχεις και κανένα μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του,ούτε και τον πιό κακό.Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σ'αυτόν που έφταιξε και σκέπασέ τον.Κι άν δεν μπορείς να φορτωθείς πάνω σου το φταίξιμο και να δεχτείς για λόγου του την τιμωρία και την ντροπή,τουλάχιστον δείξε υπομονή και μη τον περιφρονήσεις.
Ο όσιος Νείλος Αγκύρας λέει: Για τον διπλανό σου που αμαρτάνει στέναξε,για να μπορέσεις να στενάξεις και για τον εαυτό σου.Το ότι όλοι οι χριστιανοί είναι συνυπέυθυνοι στην αμαρτία,οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι τους αποτελούν μιά οργανική ενότητα.Η ενότητα αυτή είναι το σώμα Του Χριστού,δηλαδή η Εκκλησία.Η προσβολή όμως του αδελφού,που γίνεται με την κατάκριση και την καταλαλιά,αποτελεί προσβολή εναντίον Του Χριστού,γιατί με την συμπεριφορά αυτή απορίπτεται ένα μέλος Του.Γι' αυτό ο Ησαίας φτάνει να πεί,ότι η μετάνοια εκείνου που καταλαλεί και κατακρίνει είναι μάταιη "γιατί απέριψε ένα μέλος Του Χριστού".
Είπε ο αββάς Ποιμήν: Εάν θα φτάσει ο άνθρωπος το ρητό του αποστόλου,το "όλα είναι καθαρά για τους καθαρούς",βλέπει τον εαυτό του μικρότερο απο όλα τα πράγματα της κτίσεως.
Λέγει ο αδελφός: Πώς μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου κατώτερο απο τον φονέα;
Λέγει ο Γέρων: Εάν φθάσει ο άνθρωπος σ'αυτό το λόγο και ιδεί άνθρωπο να φονέυει λέγει,αυτήν μόνο την αμαρτία έκανε αυτός,ενώ εγώ φονέυω κάθε ημέρα.
Ο αββάς Ποιμήν δεν υπερέβαλλε καθόλου,μόνο είχε βαθειά επίγνωση της προσωπικής του καταστάσεως και γνώριζε επίσης πολύ καλά το λόγο Του Χριστού που τόνισε ότι ο πιό απάνθρωπος φόνος δεν γίνεται με ένα όπλο,αλλά με την απόρριψη του άλλου "ος δάν φονέυση,ένοχος εσταί τη κρίσει...ος δάν είπη μωρέ,ένοχος εσταί εις την γέεναν του πυρός"(Ματθ.5,21-23).Γιατί με το όπλο θανατώνεται ο άνθρωπος μόνο βιολογικά,ενώ η απόρριψη τον θανατώνει και πνευματικά και αυτό που μας οδηγεί στην απόρριψη του άλλου είναι οι προκαταλήψεις μας.Ο αββάς Ποιμήν ήξερε ότι εξακολουθούσε να έχει πολλές προκαταλήψεις εξ'αιτίας των οποίων απέρριπτε καθημερινά στην καρδιά του πολλούς ανθρώπους.
Αυτός που πιστέυει ότι είναι "εντάξει"αποδεικνύει μόνο ότι δεν έχει επίγνωση της πραγματικής κατάστασής του και ότι δεν γνωρίζει την αλήθεια της Εκκλησίας.
Είναι έυκολο κανείς να πιστέυει ότι το σπίτι του είναι πεντακάθαρο,όσο τα παράθυρά του είναι κλειστά,και είναι βυθισμένο στο σκοτάδι.'Οταν όμως μπεί μέσα στο σπίτι,έστω μία ηλιαχτίδα φωτός,τότε μπορεί να φανεί πόσο βρώμικο και σκονισμένο είναι.Το ίδιο συμβαίνει με την ψυχή μας.Όσο επαναπαυόμαστε στην εωσφορική ιδέα ότι είμαστε "εντάξει"με τη συνείδησή μας,με τον Θεό,και με τους συνανθρώπους μας,όσο έχει σκοτάδι η ψυχή και η καρδιά μας,δεν μας αφήνει να δούμε την πραγματικότητα.Όταν όμως επιτρέψουμε και αφήσουμε το φώς Του Χριστού να μπεί στην καρδιά,τότε θα δούμε καθαρά την αμαρτωλότητά μας και θα "καεί" η ψυχή μας απο θείο έρωτα και θεία ΑΓΑΠΗ.
Ο στάρετς Ζωσιμάς στούς αδελφούς καραμαζώφ,του Ντοστογιέφσκι,επισημαίνει: Φίλοι μου,να παρακαλάτε τον Θεό να σας δίνει την ευθυμία.Να 'στε έυθυμοι σαν τα παιδιά,σαν τα πετεινά του ουρανού.Και μη σας ανησυχούν τα κρίματα των ανθρώπων,μή φοβάστε πως θα ματαιώσουν το έργο σας και δεν θα τ'αφήσουν να πραγματοποιηθεί.Μή λέτε: "Το κρίμα είναι ισχυρό,είναι ισχυρή η ασέβεια,είναι ισχυρό το κακό περιβάλλον και 'μείς είμαστε μονάχοι κι αδύναμοι,θα μας πνίξει το κακό περιβάλλον και δεν θα αφήσει να πραγματοποιηθεί το θεάρεστο έργο".Αποδιώχνετε παιδιά μου,αυτή την απαισιοδοξία.Μία σωτηρία υπάρχει για σένα: Πάρε τον εαυτό σου και κάνε τον υπέυθυνο για τα κρίματα των ανθρώπων.Γιατί μόλις θεωρήσεις ειλικρινά τον εαυτό σου υπόλογο για όλα και για όλους,θα δείς,πως ακριβώς έτσι είναι.Μα άν θα ρίχνεις την δική σου οκνηρία και την δική σου αδυναμία στους άλλους θα καταντήσεις να πλημμυρίσεις απο σατανική υπερηφάνεια και θα μεμφθείς το Θεό...
Αδελφοί μου,αυτήν την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που κάνουμε έντονο πνευματικό αγώνα,να μετανοήσουμε και να κλάψουμε πικρά για τις αμαρτίες τις δικές μας και όλου του κόσμου,για τους ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει Τον Χριστό και την Αγάπη Του,αλλά και για τους ανθρώπους που είναι χριστιανοί,ορθόδοξοι και μή,που έπεσαν σε βαριές αμαρτίες.Να προσευχηθούμε να τους ελεήσει ο Κύριος και εκείνους και 'μας,ώστε ο Κύριος ο Θεός να μας αξιώσει και να μας χαριτώσει να ζήσουμε τα Άγια Πάθη Του και την ένδοξό Του Ανάσταση.ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ. 30/03/2011