Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ


Είναι η αγάπη που πάνω απ’ όλα πρέπει να έχουμε μέσα σ' αυτόν τον κόσμο που ζούμε. Η αγάπη που πρέπει να είναι η απολύτως μοναδική και θερμή και που να ξεπερνάει την ανθρώπινη αντίληψη.
 Αφορμή για το θέμα αυτό μας δίνει ένας λόγος του αποστόλου Παύλου, που θα λέγαμε ολοκληρώνει την ζωή του. Μιά ζωή ζυμωμένη με την αγάπη του πρός τον Χριστό, μιά ζωή που ήταν ένας συνεχής ύμνος αγάπης. Ο λόγος αυτός βρίσκεται στην πρός Εφεσίους επιστολή του: «Γνώναι την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην του Χριστού», προσέυχεται ο θείος απόστολος (Εφεσ. γ' 19). Παρακαλώ τον Θεό, λέει, να σας δώσει την χάρη «να γνωρίσετε έκ πείρας την αγάπη με την οποία μας αγάπησε ο Χριστός, την αγάπη που υπερβαίνει κάθε μέτρο και όριο της ανθρώπινης γνώσεως».
 Όταν σκεφτόμαστε το πόσο μας αγάπησε ο Χριστός που παρέδωσε τον Εαυτό Του για χάρη μας θυσία στο σταυρό του Γολγοθά, καταλαβαίνουμε κάπως γιατί και πόσο πρέπει να Τον αγαπούμε κι εμείς.
 Πώς θα πληροφορηθούμε γιατί πρέπει να αγαπούμε Τον Χριστό; Να ρωτήσουμε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, που τον είδε να στέκεται στα δεξιά Του Θεού. Να στρέψουμε τα βλέμματά μας στους αγίους και στους μάρτυρές μας, να διαβάσουμε στα ιερά Ευαγγέλια για την γέννηση Του Xριστού, για τις οδοιπορίες Του, τα θάυματά Του, τη σύλληψη, τους κολαφισμούς, την καταδίκη Του. Ήλθε στη γή και έπαθε και σταυρώθηκε για μας. Αυτός που ήταν « Ο Κύριος των Κυριευόντων και Βασιλεύς των Βασιλευόντων» ( Α’ Τιμ.ς’15). Ο Θεός έκλινε τους ουρανούς κι έγινε άνθρωπος όμοιος με ‘μας. Γίνεται ο Θεός άνθρωπος και καλεί τον άνθρωπο όπως ο όμοιος τον όμοιο, για να σωθεί ο άνθρωπος. Όπως γράφεται στο τροπάριο, ο Ιησούς Χριστός έγινε ο νέος Αδάμ ώστε « την πρίν πεσούσαν αναστήσων εικόνα». Η Θεοτόκος γίνεται η κλίμακα από την οποία κατεβαίνει ο Θεός στη γή, όπως γράφουν οι χαιρετισμοί, και οι άγγελοι υμνούν την Θεία γέννηση, εκπλαγέντες μπρός στο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού, διότι δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο απρόσιτος Θεός, γίνεται προσιτός σε όλους τους ανθρώπους. Αυτή είναι η ταπείνωση Του Κυρίου που ξεπερνάει κάθε λογική. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον  τον κόσμο ώστε έδωσε τον υιό Του τον μονογενή στο θάνατο για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυΤόν αλλά να έχει ζωή αιώνια, μας βεβαιώνει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής. Να θυμηθούμε την κραυγή Του στο σταυρό: Θεέ μου Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;. Είναι η στιγμή κρίσιμη. Το τι αισθάνεται ο Ιησούς Χριστός είναι ανεξερέυνητο για μάς. Ό «υιός του ανθρώπου» αισθάνεται σε πληρότητα όχι μόνο τους πόνους των καρφιών της σταυρώσεως αλλά και το βάρος της αμαρτίας που επωμίστηκε. Και όταν είπε το « τετέλεσται», ο ουρανός απάντεισε με σεισμό και η άδολη ανθρωπότητα διά του εκατοντάρχου ομολόγησε: « Αληθώς Θεού υιός ήν ούτος» ( Ματθ. Κζ’ 54).
 Ό Χριστός ταπεινώθηκε σε σημείο που δεν είναι πλήρως κατανοητό σε μας, για να μας σώσει από την αμαρτία. Kαι όπως λένε οι Πατέρες η ταπείνωση είναι το ένδυμα της Θεότητας. Αυτό Του χρωστάμε και γι΄αυτό πρέπει να Τον αγαπάμε. Είναι η ανάγκη της ψυχής μας. Είναι ο σωτήρας μας. Έδωσε τα πάντα ο Θεάνθρωπος για την σωτηρία μας.
 Πώς θα του δείξουμε λοιπόν εμείς την αγάπη μας; Πρωτίστως με την προσευχή, μας λένε οι άγιοι Πατέρες. Ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι η συνεχής προσευχή, μας μεταβάλλει σε ιερό Ναό και ο άνθρωπος υψώνεται προς τον Θεό. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει: Χωρίς συνεχή προσευχή ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσεγγίσει τον Θεό. Τέλος ο ιερός Χρυσόστομος λέει: Προσευχήσου όπου κι αν βρίσκεσαι και όποια εργασία κι αν κάνεις. Έτσι θα δείξεις την αγάπη σου.
 Η προσευχή, γράφει και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «είναι κρινοφόρος και ανθηφόρος τροφή, που μας προσφέρεται. Στις προσευχές, να χαίρεστε αυτή την πνευματική τροφή χωρίς χορτασμό, σαν να είστε σε πεδιάδες γεμάτες άνθη, και σε λειμώνες με χλόη και σε δροσερά λιβάδια πλούσια σε τροφές. Όταν προσέυχεσθε, θα αποκτήσετε κατάνυξη στη καρδιά, στην ψυχή σας. Όταν προσεύχεσθε με προσοχή, θα πυρποληθεί η καρδιά σας από την πνευματική φωτιά της ιερής και αγίας αγάπης Του Χριστού».
 Αυτός είναι ο τρόπος για να προσκολλάται η ψυχή μας στη θεία και ιερή αγάπη Του Χριστού. Αρκεί να μας χτυπήσει το βέλος της αγάπης Του. Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης γράφει ότι η θεία και ιερή αγάπη, δημιουργεί έκσταση ( έξοδο από τον εαυτό μας) και πλέον δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, αλλά στο Θεό. Αυτό το ένιωσε ο απόστολος Παύλος. Γι΄αυτό και όταν κατέκτησε την θεία και ιερή αγάπη, έλεγε με συγκίνηση: « Ζώ ουκέτι εγώ, ζή δε έν εμοί Χριστός»( Γαλ. β΄20). Ζεί μέσα μου ο Χριστός. Ως αληθινός κατακτητής της θείας αγάπης ο Απόστολος, βγήκε από τον εαυτό του και ζούσε πλέον όχι την δική του ζωή, αλλά τη ζωή Του Χριστού, που πολύ τον αγαπούσε, και πλέον τίποτε δεν μπορούσε να τον χωρίσει από την αγάπη Του Χριστού.
 Αυτή η αγάπη του αποστόλου Παύλου ξεπερνάει την ανθρώπινη γνώση, είναι χάρη Θεού. Αυτή η χάρη είναι που αναζωογονεί μέσα μας την αγάπη Του Χριστού.
 Χριστέ μου, θέλουμε να πλησιάσουμε και εμείς αυτή την αγάπη.Ιδιαίτερα αυτά τα χριστούγεννα. Βοήθησέ μας, να σε αγαπήσουμε βαθειά, να σου δείχνουμε την αγάπη μας με την ζωή μας, να ζούμε για Σένα. Να μη μένουμε μόνο στα συναισθήματα και στα λόγια, αλλά να δείχνουμε την αγάπη, όπως μας το ζήτησες, ώστε να προσπερνάμε οποιασδήποτε ‘κρίσεις’ που ταλανίζουν τη ζωή μας. Σε παρακαλούμε να ανάψεις μέσα μας την φλόγα της θείας και αληθινής αγάπης προς το άγιο πρόσωπό Σου και να μας κατακλείσει η θεία Χάρις Σου.


                     Πρεσβύτερος
              Γεώργιος  Δημητρόπουλος
                 Φοιτητής  Α.Ε.Α.Α
   Εφημέριος Ιερού ναού Αγίου Ιωάννου Προδρόμου
                     Γομοστού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου