Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός

« Τον σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν »

Οι άνθρωποι συνήθως καυχώνται για διάφορα πράγματα: για πλούτο, δύναμη, καταγωγή, γνώση, ομορφιά, ευφυΐα, για διάφορα επιτεύγματα. Αλλά η γιορτή του Πάσχα μας καλεί να επανεξετάσουμε τις αρχές και τις αξίες, πάνω στις οποίες έχουμε στηρίξει την ζωή μας. « Έν τω σταυρώ σου, Χριστέ, καυχώμεθα και την ανάστασίν σου υμνούμεν και δοξάζομεν», τονίζει ο ψαλμωδός. Ήδη από τα προχριστιανικά χρόνια ο λόγος του Θεού προειδοποιούσε: « Άς μην καυχάται ο σοφός για την σοφία του, και άς μην καυχάται ο δυνατός για την δύναμή του, και άς μην καυχάται ο πλούσιος για τον πλούτο του΄ αλλά γι΄αυτό άς καυχάται ο καυχώμενος: Για το ότι κατανοεί και γνωρίζει τον Κύριο και διότι ενεργεί δίκαια πάνω στη γή» ( Ά Βασι. 2: 10). Αυτές οι δύο κεντρικές αξίες της ζωής, η γνώση του Θεού και η απόδοση δικαιοσύνης έν μέσω της γής, φωτίζονται με έναν νέο, μοναδικό τρόπο με τα γεγονότα του Πάσχα.                                                                                             Σήμερα , καθώς πολλά δεινά ταλαιπωρούν τη ζωή μας, όπως η οικονομική στέρηση, η ανασφάλεια, η κοινωνική αδικία, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η κρίση βρίσκεται βαθύτερα: Στην ψυχρή αδιαφορία για την γνώση του Θεού, κατά τα πρότυπα του αθεϊστικού παρελθόντος, στην υποτίμηση ή και την περιφρόνησή Του λόγω απορροφήσεως από σύγχρονες εγωιστικές επιδιώξεις. Σ΄αυτή την ερημιά πίστεως η γιορτή της Αναστάσεως διακηρύσσει δοξολογικά ότι, παραταύτα, στο κέντρο της ζωής του κόσμου βρίσκεται ο Θεός της δικαιοσύνης και της αγάπης΄ Δημιουργός, Προνοητής, Δικαιοκρίτης, Λυτρωτής. Με ανεπανάληπτη δύναμη ο Απ. Παύλος αποκαλύπτει σχετικά με τον αναστημένο Κύριο: « Πρίν από καθετί υπάρχει αυτός, κι αυτός τα πάντα συγκρατεί, για να μπορούν να υπάρχουν. Αυτός η κεφαλή του σώματος που είναι η Εκκλησία, αυτός αρχή της νέας ανθρωπότητας, απ΄τους νεκρούς ο πρωταναστημένος, ώστε να γίνει σε όλα εκείνος πρώτος» ( Κολ. 1:17-18). Η νίκη του σταυρωθέντος και αναστάντος Χριστού γεμίζει « τα πάντα» με φώς και ελπίδα. « Αγαλλιάσθω η κτίσις, ουρανοί ευφραινέσθωσαν, χείρας κροτείτω τα έθνη μετ΄ ευφροσύνης», ψάλλει πασίχαρη η Εκκλησία των πιστών. Τις προσωπικές, ομαδικές, πανανθρώπινες αμαρτίες, τις σήκωσε ο Χριστός, τις προσήλωσε στον Σταυρό, τις συγχώρησε. Τον καρπό τους, που ήταν ο αιώνιος θάνατος, τον κατήργησε, και όλο το ανθρώπινο γένος, το βυθισμένο στο χάος – « τον Αδάμ παγγενή»- , ανέστησε δωρίζοντάς του νέα ζωή, αιώνιο. Η νίκη Του καθορίζει την πορεία του κόσμου, το παρόν και το μέλλον, το προσωπικό, το κοινωνικό, το πανανθρώπινο. Όσοι στηρίζουν αληθινά την ζωή τους σε Αυτόν, αναπτύσσουν τα χαρίσματα και τις δυνατότητές τους με τον πιο δημιουργικό και φωτεινό τρόπο στον μέγιστο βαθμό, για το κοινό καλό. Υψώνοντας η Εκκλησία το λάβαρο της Αναστάσεως μας καλεί σε νέα προσέγγιση του μυστηρίου του Θεού, του νοήματος της ζωής και του θανάτου. Μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός είναι Αγάπη, ανιδιοτελής και θυσιαζόμενη προς χάριν ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μας καλεί να επανεξετάσουμε τη στάση μας μπροστά στη ζωή και με περισσότερη αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, στηριζόμενοι στη βεβαιότητα ότι ο Θεός της αγάπης είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου και ότι Αυτός έχει τον τελευταίο λόγο στην ιστορία, τόσο την ατομική όσο και όλου του κόσμου.

« Δεύτε λάβετε φώς έκ του ανεσπέρου φωτός» και δεχθείτε το μυστικό μήνυμα του Πάσχα. Το πασχαλινό φώς αποκαλύπτει τη σταθερή σχέση Αναστάσεως και Σταυρώσεως και μας προσκαλεί να αποδεχθούμε τη λογική της εκούσιας θυσίας, ως μορφή ζωής, που νικά κάθε είδους θάνατο. Κάθε ειλικρινής θυσία, που γίνεται με ανιδιοτελή αγάπη, αποκτά νόημα αναστάσιμο. Δίνει πασχαλινό νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται μετά το σταυρό. Η ανάσταση βρίσκεται μέσα στο σταυρό, όταν τον δεχόμαστε, ελεύθερα, όπως ο Χριστός, από αγάπη για τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Γι΄αυτό και όλοι, όσοι τον ακολούθησαν με συνέπεια και αφοσίωση, έζησαν τις πιο μεγάλες δυσκολίες, συμφορές και στερήσεις, ακόμη και το μαρτύριο, μέσα σ΄αυτή τη σταυροαναστάσιμη ευφροσύνη. Τούτη τη χαρά που καμιά στέρηση, κανείς διωγμός, καμιά συκοφαντία και κανείς κατατρεγμός δεν μπόρεσε να τους την αφαιρέσει, καθώς αγκάλιαζαν τον σταυρό τους με το βλέμμα στον αναστάντα Χριστό. Ένα φώς, που δεν προορίζεται αποκλειστικά για μερικούς εκλεκτούς ανθρώπους ή λαούς, ούτε προορίζεται μόνο σε αυτούς, αλλά που θα πρέπει να αγκαλιάσει τους πάντες, χωρίς διακρίσεις εθνών, φυλών, χρωμάτων, καταγωγής. Ο αναστάς έκ νεκρών, Αυτός που είναι το φώς, που « φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον είς τον κόσμον», μεταμορφώνει τα πάντα, κάθε μορφή ζωής, σχέσεων και εξελίξεως. Με την έγερσή Του, « το ανθρώπινον σύμπαν των του Άδου απάρας πυθμένων είς ουρανούς ανεβίβασεν». Όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί έχουν δικαίωμα στη νίκη, στην αγάπη, στη χαρά της Αναστάσεως. Και η Εκκλησία, εκστατική μπροστά στις παγκόσμιες διαστάσεις του γεγονότος, ψάλλει: « Η ανάστασίς σου, Χριστέ Σωτήρ, άπασαν εφώτισεν την οικουμένην», « Πεφώτισται τα σύμπαντα τη Αναστάσει σου, Κύριε». Ολόκληρη η κτίση αποκτά νέο φώς: « Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γή και τα καταχθόνια». Άς γιορτάζουμε πάντα με πνευματική αγαλλίαση το Πάσχα. Με περισσότερη πίστη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού, όπως το αποκαλύπτουν ο Σταυρός και η Ανάστασή Του. Με περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμη της αγάπης του Θεού. ‘Ας χαρούμε την Ανάσταση ως προσδοκία της προσωπικής μας ζωής, της εξελίξεως της κοινωνίας μας, ως όραμα της παγκόσμιας ιστορίας. Κάθε μας σκέψη, κάθε μας λόγος, κάθε μας ενέργεια, κάθε στιγμή σιωπής, άς καταυγάζονται από το φώς της Αναστάσεως.

                                                          Πρεσβύτερος 

                                                Γεώργιος  Δημητρόπουλος