Στις μέρες μας ο μη χριστιανικός
μυστικισμός προσελκύει πολλούς που απελπίστηκαν από την παλαιότητα και κενότητα
του σύγχρονου κόσμου. Αγνοούν την αληθινή ουσία του Χριστιανισμού. Ο
Χριστιανισμός κληροδοτεί ταλαιπωρίες αλλά με τις ταλαιπωρίες εισερχόμαστε στα
μυστήρια του Όντος. Ο καθένας κατανοεί με τον πόνο τις έννοιες του ανθρωπισμού
και της ελευθερίας του. Η ουσία της ειρήνης του Χριστού
βρίσκεται στην τέλεια γνώση του Πατέρα. Αν γνωρίζομε την αιώνια αλήθεια, όλες
οι ταλαιπωρίες αυτής της ζωής θ’ απομακρυνθούν στην περιφέρεια της
υπάρξεως μας, ενώ το φως της ζωής που εκπορεύεται από τον Πατέρα θα βασιλέψει
μέσα μας.
Δεν υπάρχουν
πολλοί άνθρωποι με αρκετό πνευματικό θάρρος για να βγούνε από τον συνηθισμένο
δρόμο που ακολουθεί η αγέλη. Το θάρρος γεννιέται από τη σταθερή πίστη στο
Χριστό-Θεό.
Όταν
αισθανόμαστε την αδυναμία μας και το πνεύμα μας απελπίζεται, τότε εμφανίζεται
κατά κάποιο άγνωστο τρόπο ένα θαυμάσιο φως, που προβάλλει μια ζωή ατέλειωτη. Όταν το σκοτάδι μέσα
μας είναι τόσο πυκνό ώστε να παραλύσουμε από τρόμο, τότε το ίδιο φως μετατρέπει
τη σκοτεινή νύχτα σε λαμπρή ημέρα. Όταν εμείς καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε
αιώνια κόλαση όπως το αξίζει και βρισκόμαστε στην αγωνία της πτώσεως μέσα στο
σκοτεινό λάκκο, ξαφνικά μια δύναμη εκ των άνω ανυψώνει το πνεύμα μας στα ύψη.
Όταν τέλος μας
συνθλίβει το συναίσθημα της μηδαμινότητάς μας, το άκτιστο φως μας μεταμορφώνει
και μας φέρνει σαν γιούς στο σπίτι του Πατέρα. Πώς η
αυτοκαταδίκη μας, μας δικαιώνει μπροστά στο Θεό; Αυτό γίνεται γιατί υπάρχει
αλήθεια σ’ αυτή την αυτοκαταδίκη, κι έτσι το Πνεύμα της Αλήθειας βρίσκει τόπο
για την κατοίκησή του μέσα μας.
Αν κάποιος άλλος
κάνει έργα προς δόξα Θεού που φέραν σ’ αυτόν παροδική αλλά και αιώνια φήμη, ο
άνθρωπος της προσευχής δεν αισθάνεται γι’ αυτόν φθόνο αλλά χαρά για την κοινή
σωτηρία μας. Η δόξα του αδελφού μου είναι και δική μου δόξα. Τι ευλογία να
βλέπεις τους συνανθρώπους σου να λάμπουν από Άγιο Πνεύμα. Ας μη λησμονούμε
όμως ότι αυτή η υπεραφθονία της αγάπης περνά από τα βάθη της κολάσεως. Δεν
πρέπει να φοβόμαστε αυτή την κάθοδο, αφού χωρίς αυτήν η πληρότητα της γνώσεως
είναι ακατόρθωτη.
Μερικές φορές οι
δοκιμασίες και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν μας βάζουν στη θέση ενός
ταξιδιώτη που ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του στο χείλος της αβύσσου, από το
οποίο είναι αδύνατο να επιστρέψει. Η άβυσσος είναι το σκότος της άγνοιας και ο
φόβος της αιχμαλωσίας από το θάνατο. Μόνο η ενέργεια της αγιασμένης απελπισίας
θα μας κάνει ικανούς να τα υπερπηδήσουμε. Αφού πεισθούμε από κάποια μυστηριώδη
δύναμη, ριχνόμαστε στο άγνωστο επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και τι
συμβαίνει; Αντί να σπάσουμε το κεφάλι μας στους βράχους, αισθανόμαστε ένα
αόρατο χέρι να μας οδηγεί ευγενικά και να σωζόμαστε. Το να ριχτούμε στο άγνωστο
σημαίνει εμπιστοσύνη στο Θεό. Απελπισμένοι από τους ισχυρούς της γης, αρχίζουμε
να ερευνούμε για μια νέα ζωή, στην οποία η πρώτη θέση δίνεται στο Χριστό.
Πηγή: Επιλεγμένα
Κείμενα από το βιβλίο – Η ζωή μου η ζωή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου