Ο Πατρών Χρυσόστομος στον "Εκκλησιολόγο"

Ο Ποιμενάρχης της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών κ. Χρυσόστομος ανοίγει την καρδιά του και απαντά σε εννέα ερωτήματα με μηνύματα βιωματικά, αγιογραφικά και αγιοπατερικά, στην εβδομαδιαία εφημερίδα των Πατρών, «Ο Εκκλησιολόγος».

Ζωντανεύει την εικόνα του καλού Ποιμένος, που δαπανά και δαπανάται για το Ποίμνιό του. Προσεγγίζει τη νεότητα με το λόγο της Αληθείας και τη στοργή της πατρικής αγάπης.

Εμπνέει το σεβασμό και το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς την αιματοβαμμένη ιστορική μας παράδοση και ευλογεί τον ένα χρόνο παρουσίας του “Ε” στον τοπικό Τύπο και όχι μόνο.

Ακολουθεί η βαρυσήμαντος συνέντευξη - κατάθεση ψυχής του Πατρών Χρυσοστόμου.

- Σεβασμιώτατε, πολλές φορές τονίζετε ότι ο θρόνος του Επισκόπου είναι Σταυρός. Τι κάνει τη θέση αυτή Σταυρική και την θητεία αυτή μαρτυρική;

Ο Επίσκοπος είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού». Ο Ιησούς Χριστός εκένωσε εαυτόν μορφήν δούλου λαβών... , γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού (Φιλιππ. 2,7) .

Αυτό σημαίνει ότι ο Επίσκοπος, ο οποίος αναλαμβάνει τις πολύ μεγάλες ευθύνες της ποιμαντορίας του Λαού, πρέπει να έχη προ οφθαλμών του την πορεία του Κυρίου προς τον Γολγοθά και να υπολογίζη στο μαρτύριο, είτε της προαιρέσεως, είτε ακόμα και του αίματος αν αυτό χρειασθή, στον ωραίο δηλ. αυτό Σταυρό, αν θέλη πραγματικά να φανή αντάξιος της αποστολής του. Η εικόνα του καλού ποιμένος, του Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού, θυσιαζομένου υπέρ των προβάτων αυτού, είναι η εικόνα που πρέπει να εμπνέη τον κάθε Αρχιερέα.

Εμείς οι Επίσκοποι δεν ασκούμε κοσμική εξουσία αλλά πνευματική και θυσιαστική διακονία. Ως εκ τούτου, ανά πάσα στιγμή είμεθα έτοιμοι να θυσιάσωμε τον εαυτό μας υπέρ του ποιμνίου μας. Επίσης γνωρίζετε ότι στην Εκκλησία μας έχομε την Αποστολική διαδοχή. Ο Επίσκοπος είναι διάδοχος των Αγίων Αποστόλων. Η διαδοχή αυτή δηλώνει ότι γινόμαστε και τρόπων μέτοχοι των Αγίων Αποστόλων, πρώτα απ’ όλα στην κοινωνία με τον ίδιο τον Θεό και βεβαίως στους υπέρ της αληθείας και της πίστεως Ιερούς αγώνας. Αυτό απαιτεί εσωτερική καθαρότητα, φωτισμό του νοός και της καρδίας, αγώνα καθημερινό για τη θέωση. Αυτός ο αγώνας είναι ένας σταυρός για τον Επίσκοπο.

Οι Άγιοι Απόστολοι επίσης εκακοπάθησαν, υπέστησαν στερήσεις και διωγμούς, ως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Απόστολος Παύλος. Υπέστησαν και αυτόν ακόμη τον μαρτυρικόν θάνατον. Ο Επίσκοπος κακοπαθεί, αγωνίζεται μαρτυρικά και ιδίως μέσα στη σύγχρονη εκκοσμικευμένη κοινωνία, προκειμένου να οδηγήση ψυχές στη σωτηρία. Δίδει την μαρτυρία της ζωής και της αληθείας. Στη ζωή των Αγίων προηγείται η μαρτυρία και ακολουθεί το μαρτύριο. Γι’αυτό η Εκκλησία μας δίδει πολύ μεγάλη σημασία στην πεπαρησιασμένη μαρτυρία, στην ομολογία πίστεως. Ο Επίσκοπος υφίσταται πολλάκις τον πόλεμον των ανθρώπων του σατανά, υπομένει τις επιθέσεις του πονηρού και καλείται ως εκ τούτου να βαδίζη την αιματωμένη πορεία, ανεβαίνοντας στον ιδιότυπο Σταυρό του, για να ζήση ο ίδιος αλλά και οι άλλοι μαζί του την Ανάσταση.

Να τονίσωμε επίσης ότι ο Επίσκοπος είναι υποχρεωμένος, ως οι Άγιοι Απόστολοι και οι λοιποί Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι Πατέρες και Διδάσκαλοι, να αγωνίζεται για την διατήρηση ακεραίας της πίστεως και της διδασκαλίας της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και της Ιεράς ημών παραδόσεως. Αντιλαμβάνεσθε τον αγώνα του και το μαρτύριό του προκειμένου να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του υψηλού Λειτουργήματός του και μάλιστα στους σύγχρονους καιρούς. Έρχονται στο νου μου αυτή τη στιγμή τα λόγια που είπα κατά την ώρα της ενθρονίσεώς μου προς το ποίμνιό μου και τα επαναλαμβάνω «...ως αντίδωρον της αγάπης σας θα προσφέρω το είναι μου, τον εαυτό μου ολόκληρο, ολοκαύτωμα στο βωμό της θυσιαστικής για σας αγάπης. Σάλπισμα Ιερό στα ώτα μου τα λόγια του Ουρανοβάμονος Αποστόλου Παύλου. Τις ασθενεί και ουκ ασθενώ. Τις σκανδαλίζεται και ουκ εγώ πυρούμαι;». Αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα και κάθε στιγμή.

- Έχετε διατελέσει καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως. Πόσο σας έχει βοηθήσει στο Ποιμαντικό – Διδακτικό σας έργο αυτή η ιδιότητα, καθώς βλέπουμε την άνετη επικοινωνία σας με τα παιδιά των σχολείων, των κατηχητικών και των κατασκηνώσεων;

Η διακονία μου στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά γενικότερα θα έλεγα η διακονία μου στο χώρο της Εκπαιδεύσεως ήταν για μένα μία μεγάλη ευκαιρία, ώστε να διαπιστώσω πόσο αγνός είναι ο εσωτερικός κόσμος των νέων ανθρώπων. Να ενωτισθώ τις εσωτερικές πνευματικές τους ανησυχίες, να ακούσω ακόμα και τις αντιρρήσεις τους και τις διαφωνίες τους, να βρεθώ απέναντι στις θετικές η αρνητικές αντιδράσεις τους σε όσα ευαγγελίζεται η Εκκλησία. Έπρεπε όλα αυτά, μέσα σε μία εξαιρετικά δύσκολη εποχή, όπως ήταν η 10ετια 1980-1990, να τα λάβω σοβαρά υπ' όψη μου, ώστε να οικοδομήσω αυτό το πνευματικό οικοδόμημα με την χάρη του Παναγίου Θεού. Ήταν για μένα μια μεγάλη πνευματική εμπειρία, η οποία με βοήθησε ώστε και μετά ταύτα να επικοινωνώ κατά τον ιδανικώτερο τρόπο με τους νέους, που τόσα περιμένουν από την Εκκλησία.

Επειδή αναφερθήκατε στα παιδιά των Σχολείων, των Κατηχητικών και των Κατασκηνώσεων, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι με συγκινεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι τα παιδιά μας έχουν εμπιστοσύνη στην Εκκλησία, σεβασμό μεγάλο στο πρόσωπο του Επισκόπου και στους καλούς μας Ιερείς. Ιδρύσαμε το Γραφείο Νεότητος για τον συντονισμό του Νεανικού έργου. Κάναμε και στην συνέχεια θα κάνωμε συνάξεις νέων, ώστε να καλλιεργήται το κοινωνικό πνεύμα, να ακούμε τα προβλήματά τους, προκειμένου να πράττωμε τα δέοντα για την επίλυσή τους, για την παροχή βοηθείας στα παιδιά μας. Με έχει ενθουσιάσει το γεγονός ότι πολλοί νέοι επικοινωνούν μαζί μου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τους απαντώ με αγάπη, ενώ οι περισσότεροι απ’ αυτούς έρχονται προς συνάντησή μου και γνωρίζουν προσωπικώς πλέον τον Επίσκοπο, ως πνευματικό τους πατέρα και πληροφορούνται για το πνευματικό και το εν γένει έργο της Εκκλησίας μας.

Επίσης τις άδειες γάμου, τις δίδω εγώ ο ίδιος στους μελλονύμφους, εκτός εάν απουσιάζω και έτσι μου δίδεται η ευκαιρία να γνωρίζω από κοντά τα παιδιά αυτά, τα περισσότερα από τα οποία δεν έχουν στενές σχέσεις με την Εκκλησία. Τους μιλώ με πολλή αγάπη, τους συνιστώ την πνευματική ζωή και τελώ ο ίδιος τους γάμους πολλών εξ αυτών. Δημιουργείται έτσι μία πολύ στενή πνευματική σχέση με το Ποίμνιό μου. Έχω μία ουσιαστική και όχι τυπική επικοινωνία. Πολλοί νέοι εξομολογούνται εις εμέ. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο για αυτή την πνευματική εργασία. Θα μπορούσα επί ώρες να αναφέρωμαι σε περιστατικά τα οποία με έχουν ιδιαιτέρως συγκινήσει. Μακάρι να είμασταν τόσο καλοί και ειλικρινείς στις προθέσεις μας, όσο οι νέοι μας.

Η Μητρόπολή μας, παρέχει υποτροφίες σε νέους που φοιτούν σε Σχολές του εξωτερικού, αλλά και σε παιδιά που φοιτούν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της πόλεώς μας και άλλων πόλεων. Σε πολλούς Φοιτητές καλύπτομε το ενοίκιο έως ότου μας δοθή η δυνατότητα μέσα από την υπό ίδρυση Φοιτητική Εστία να παρέχομε την αγάπη μας στα παιδιά μας.

- Πώς Σεβασμιώτατε θα παρουσιάσουμε στα σημερινά παιδιά των Η/Υ και του Διαδικτύου τη διδασκαλία του Χριστού έτσι, ώστε να τους είναι και ελκυστική και άκρως απαραίτητη;

Να τους λέμε την αλήθεια. Η διδασκαλία του Χριστού είναι το καθαρό νερό, το οποίο ψάχνουν τα παιδιά για να ξεδιψάσουν. Το Ευαγγέλιο είναι το σωτήριο μήνυμα για τους νέους ανθρώπους μέσα σε όλες τις εποχές, ιδιαιτέρως όμως σήμερα. Αλλά για να το δεχτούν πρέπει να τους πείσωμε, ότι εμείς έχομε την εμπειρία της αλήθειας, έχομε στην καρδιά μας ως κτήμα μας όλα αυτά τα οποία ευαγγελιζόμεθα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει, ότι για να φωτίσης πρέπει πρώτα να έχης φωτισθή, για να διδάξης πρέπει να έχης διδαχθή, για να αγιάσης τους άλλους πρέπει να έχης γίνει άγιος. Επομένως με τη ζωή μας διδάσκουμε τους άλλους και επηρεάζουμε κυρίως τα παιδιά μας, τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη από πρότυπα στη ζωή τους.

Στα παιδιά μας λείπει η κοινωνία προσώπων. Η ουσιαστική αγαπητική σχέση, όπως εκφράζεται με τη σταυρική της διάσταση, αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου νοιώθουν μοναξιά. Στην προσπάθειά τους να υπερβούν αυτό το κλίμα ακολουθούν αλλότριους δρόμους, γιατί τους λείπει ο οδηγός. Και θέτουν άλλους στόχους από τον πραγματικό που είναι η ολοκλήρωση του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα από αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων πρέπει να εξετάσωμε την αποτυχία των νέων, να φτάσουν στην επιθυμητή κορυφή. Τα ναρκωτικά, το AIDS και τόσα άλλα δείχνουν ότι τα παιδιά προσπαθούν και ψάχνουν να ξεφύγουν από την κόλαση της μοναξιάς. Προσπαθούν να απαλλαγούν από τα δίχτυα του θανάτου αλλά δυστυχώς πέφτουν σ’ αυτά. Εδώ πρέπει να κάνωμε τη σωτήρια παρέμβασή μας. Με πολλή αγάπη, με αγάπη χωρίς όρια. Όταν ο άλλος κατανοήση ότι τον αγαπάς και ό,τι κάνεις γι’ αυτόν το κάνεις ανιδιοτελώς, τότε σε εμπιστεύεται.

Σε όλους τους νέους σήμερα, με κάθε τρόπο, πρέπει να εύαγγελιστούμε την αλήθεια για το Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Σωτήρος. Να τους πούμε ότι ο Χριστός δεν είναι ένας ιδεολόγος, δεν είναι ένας επαναστάτης, ένας αρχηγός μιας θρησκείας, αλλά είναι Εκείνος το οποίο αναζητούν. Είναι ο νικητής του Θανάτου. Ο θάνατος νικιέται μέσα από την αγάπη και την ελευθερία η οποία, μαζί με την αγάπη οδηγεί στην ουσιαστική χαρά και την καταξίωση της ζωής. Όταν αντιμετωπίζω δύσκολες περιπτώσεις σχετικά με την πνευματική προσέγγιση νέων ανθρώπων, τους μιλώ με πολλή αγάπη και τους μεταφέρω στη σκηνή εκείνη που ο πατέρας περίμενε το παιδί του που είχε φύγει μακριά από την πατρική εστία. Τους τονίζω ότι εκείνος που έπεσε πρώτος στην αγκαλιά του άλλου δεν ήταν ο υιός, άλλά ο πατέρας. Ο πατέρας δέχτηκε το παιδί ξανά στην αγκαλιά του χωρίς όρους. Παιδιά μου, τους λέγω, ελάτε στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα, σας περιμένει όπως είστε. Πόσες φορές βλέπω από τα μάτια τους να κυλούν δάκρυα! Πρέπει να πείσωμε τους νέους μας ότι ο Θεός είναι αγάπη, ότι η Εκκλησία είναι η στοργική τους μητέρα, είναι που ποτέ δεν θα τους προδώση. Αυτό λέγω και στους Ιερείς μας. Αγαπάτε τα παιδιά. Αγαπάτε τους νέους. Δώσατε χρόνο και κόπο γι’ αυτούς. Τα παιδιά μας είναι πονεμένα και αδικημένα από τη ζωή. Γι’ αυτά αξίζουν θυσίες πολλές.

- Αναμένονται πάντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι ομιλίες σας στις Εθνικές Επετείους. Νοιώθετε ότι εκφράζετε το σωτήριο για το Έθνος έργο της Εκκλησίας; Βλέπετε ότι μας απειλεί η παγκοσμιοποίηση; Αισθάνεστε το χρέος που πρέπει όλους μας να μας εμπνέει προς τις ηρωικές μορφές του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Γρηγορίου Ε’ κ.α;

Η Ελευθερία της Ελλάδος έχει κατακτηθή με αίματα και θυσίες. Κανείς Λαός δεν έχει να επιδείξη στην Ιστορία του, άθλους και μαρτύρια τόσα, όσα η Ελλάδα η οποία στο πέρασμα του χρόνου πλήρωσε πολύ ακριβά τις επιβουλές των βαρβάρων. Ιδίως μετά την Άλωση της Κων/λεως και κατά την μακραίωνη δουλεία, οι Έλληνες επέδειξαν πρωτοφανή αντοχή και υπομονή. Διετήρησαν ανόθευτη την πίστη τους στον Θεό, αγωνίστηκαν για τις αξίες του Έθνους και κράτησαν ακοίμητη την ελπίδα της λευτεριάς, ποτίζοντας το δέντρο της με ποταμούς αιμάτων. Σε αυτό τον Ιερό αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδος κατά τα 400 χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, αλλά και κατά τα νεώτερα χρόνια εναντίον κάθε εισβολέως, έπαιξε πρωταρχικό ρόλο, η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία όχι μόνο εμψυχώνοντας αυτό τον γενναίο Λαό, αλλά και προσφέροντας τους Κληρικούς της, πρωτεργάτες στους υπέρ της Ελευθερίας αγώνες, ως Ιερά σφάγια και εθελόθυτα θύματα για την Αγία του Χριστού μας πίστη και την Ελευθερία της Πατρίδος.

Θεωρώ ότι είναι χρέος όλων των Ελλήνων και κυρίως της Εκκλησίας να διατηρήση άσβεστη την μνήμη αυτών των Ιερών αγώνων και ευκαίρως - ακαίρως να παρουσιάζη στα παιδιά της την αλήθεια μάλιστα σήμερα που είναι πολλοί εκείνοι που έχουν συμφέρον να λησμονηθούν οι Ιεροί αυτοί αγώνες και οι Θυσίες. Βλέπετε τις προσπάθειες που γίνονται κατά καιρούς για παραποίηση και παραχάραξη της Ιστορίας.

Είναι χρέος μας να διατηρήσωμε άσβεστη την μνήμη για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν γι’ αυτά τα ιδανικά. Είναι χρέος όλων μας να εμπνεύσωμε στα παιδιά μας την αγάπη στις αξίες αυτής της φυλής, ιδιαιτέρως στους καιρούς μας που ψάχνουν να βρουν πρότυπα στη ζωή τους.

Ακόμα, ως καλώς ετονίσατε, έχομε χρέος έναντι εκείνων που αγωνίστηκαν, χρέος τιμής και ευγνωμοσύνης. Γι’ αυτό με πάθος ιερό μιλώ κάθε φορά που γιορτάζουμε κάποια Εθνική επέτειο, για τους αγωνιστές και τους αγώνες τους. Γι’ αυτό με θέρμη ψυχής παρουσιάζωμε την αλήθεια για τους Ιερούς αγώνες της Εκκλησίας. Το δρόμο σε όλους μας, ιδιαιτέρως όμως στον εκάστοτε Ποιμενάρχη των Πατρών και εν προκειμένω στον ομιλούντα, τον δείχνει ο θρυλικός Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός και όλοι οι άλλοι πρωτομάρτυρες και μεγαλομάρτυρες της λευτεριάς, Κληρικοί και Λαϊκοί. Μέσα στο διάβα των αιώνων μέχρι την απελευθέρωσή μας, ο Ελληνικός Λαός ζούσε την Ελληνικότητά του με τη μορφή της Ορθοδοξίας μέσα και γύρω άπό την Εκκλησία του. Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι δυό τεράστια χέρια αγάπης με τα οποία η Ελλάδα αγκαλιάζει όλο τον κόσμο.

Γι’αυτό νοιώθομε μπροστά σ’αυτή την σύζευξη εσωτερικό συγκλονισμό. Και, γι’αυτό επιμένουμε ότι ο Ελληνισμός και Ορθόδοξη Εκκλησία πορεύονται και θα πορεύονται μαζί.

- Πώς θα διαφυλαχθεί η Εκκλησία στα όρια του Πατριωτισμού και δεν θα εκτραπεί στον άκρατο εθνικισμό και στην μισαλλοδοξία;

Ο Εθνοφυλετισμός έχει καταδικασθή από την Εκκλησία. Η Πατριαρχική Σύνοδος του 1872 κατεδίκασε τον Εθνοφυλετισμό ως αίρεση. Είναι αλήθεια ότι η υπόθεση αυτή αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακόμα και σήμερα.

Η Εκκλησία είναι μία και είναι πάνω από έθνη και φυλές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ενώνει τις φυλές και τα έθνη. Από την στιγμή που τα έθνη τοποθετούνται πάνω από την Εκκλησία, τότε υπονομεύεται η ενότητά της.

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθούμε στο ρόλο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο έχει οικουμενική αποστολή και εκφράζει την ενότητα της Ορθοδοξίας ανά τον κόσμο. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι, συντονιστικός και ενωτικός.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, αγωνίστηκε για το έθνος, προσέφερε θυσίες για την Ελευθερία του, όμως έθεσε πάνω από το Έθνος την Εκκλησία. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας έχει ταχθεί εναντίον του Εθνοφυλετισμού και μάλιστα σε δηλώσεις του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είχε μιλήσει σαφέστατα γι’αυτό το θέμα.

Κάθε Χριστιανός ανήκει σε μία συγκεκριμένη πατρίδα, την οποία αγαπάει, όπως αγαπάμε και μεις την πατρίδα μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε αδελφοί με όλους τους ανθρώπους και βεβαίως, με κάθε άλλο Ορθόδοξο Χριστιανό, ο οποίος έχει άλλην πατρίδα. Είναι βέβαια μεγάλο πράγμα να αγαπάς την πατρίδα σου. Για να αγαπάς τους άλλους Λαούς πρέπει να αγαπάς τους ανθρώπους με τους οποίους σε ενώνει η κοινή ρίζα, οι κοινές αξίες, η ίδια Πατρίδα. Όλους όμως, μας ενώνει η Ευχαριστιακή Τράπεζα, το Άγιο Ποτήριο, η κοινή Αγία Ορθόδοξη Πίστη.

- Τι περιοχή μας έπληξε ο σεισμός της 8^ης Ιουνίου. Η εκκλησία δι υμών δεν έμεινε αμέτοχη στον πόνο και στις δυσκολίες των συνανθρώπων μας και φάνηκε η μεγάλη διεισδυτικότητα της Εκκλησίας στο σώμα της κοινωνίας. Δεν φοβηθήκατε μήπως σας κατηγορήσουν ότι, παρεμβαίνετε στο έργο της Πολιτείας ή ότι θέλετε να την υποκαταστήσετε;

Ο σεισμός έπληξε την περιοχή μας και άφησε πολλές πληγές και δύο ανθρώπινα θύματα. Άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, ενώ πολλοί Ιεροί Ναοί μας, περίπου 80, υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Κάποιοι απ’ αυτούς κρίνονται κατεδαφιστέοι. Από την πρώτη στιγμή έσπευσα στις περιοχές που επλήγησαν και συμπαραστάθηκα στους σεισμόπληκτους αδελφούς. Στην Κάτω Αχαΐα, στη Φώσταινα, στα Σαγέικα και σε όλη γενικώς την Δυτική Αχαΐα. Επισκέφθηκα όλα τα χωριά που υπέστησαν μικρές και μεγάλες ζημιές, συνομίλησα με τους κατοίκους, με τους Ιερείς με τους τοπικούς Άρχοντες.

Συντόνισα από πλευράς Εκκλησίας το έργο για την προσφορά ηθικής και υλικής βοηθείας στους σεισμοπλήκτους και αποστείλαμε και αποστέλλουμε, όπου υπάρχει ανάγκη, είδη πρώτης βοηθείας.

Από την πρώτη ημέρα μετείχα σε όλες τις συσκέψεις με τους λοιπούς φορείς και συνέβαλα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων μου στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Κατεγράψαμε όλους τους πληγέντες από το σεισμό Ναούς και επισκέφθηκα τους αρμοδίους κρατικούς φορείς προκειμένου να τους θέσω το θέμα στην πραγματική του διάσταση, ώστε να τύχωμε της κρατικής αρωγής. Αντιλαμβάνεσθε ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθούν όλες αυτές οι ζημιές. Απέστειλα, κατά χρέος έγγραφα στον Κύριο Πρωθυπουργό και στους αρμοδίους Υπουργούς, προκειμένου να αντιμετωπισθή ως σεισμόπληκτος ο Νομός μας, ώστε οι άνθρωποι να τύχουν των προβλεπομένων σε τέτοιες περιπτώσεις ευεργετημάτων. Συναντήθηκα με τον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. κ. Γεώργιο Σουφλιά και κατάφερα ο,τι καλύτερο για την επιχορήγηση των Ιερών Ναών μας. Επίσης συναντήθηκα με τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδη και τον Υφυπουργό κ. Ανδρέα Λυκουρέτζο. Όλα αυτά πιστεύω ότι έπρεπε να γίνουν από την πλευρά της Εκκλησίας, η οποία είναι η στοργική μάνα του Λαού μας. Αυτό που εισέπραξα και εισπράττω κατά τις επισκέψεις μου στις σεισμόπληκτες περιοχές είναι η εμπιστοσύνη του Λαού μας στην Εκκλησία. Πώς είναι δυνατόν να αδιαφορήσουμε για αυτό τον Λαό; Όσο γι’ αυτό που είπατε, αν δηλαδή φοβήθηκα μήπως με κατηγορήσουν, ότι παρεμβαίνω στο έργο της πολιτείας, θέλω να γνωρίζετε ότι οι σχέσεις μου με τους τοπικούς Άρχοντες είναι παραπάνω από άριστες και υπάρχει αμοιβαία αγάπη και εμπιστοσύνη. Με γνωρίζουν πολύ καλά και πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι στις προθέσεις μου να υπεισέλθω σε ξένες αρμοδιότητες. Εκ χαρακτήρος σέβομαι τους πάντας και επιθυμώ να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην πρόοδο αυτού του τόπου, τον οποίο όλοι αγαπάμε. Αυτό φαίνεται από την όλη συνεργασία και ιδιαιτέρως τον τελευταίο καιρό μέσα από τις συσκέψεις και την κοινή πορεία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προέκυψαν από τον σεισμό.

- Η εντύπωσή μας είναι ότι εργάζεσθε ενωτικά και αξιοποιείτε όλες τις δυνάμεις της τοπικής Εκκλησίας. Άλλωστε κανείς δεν περισσεύει στον Αμπελώνα του Κυρίου. Τι εικόνα έχετε για τους Ιεραποστολικούς Συλλόγους της Μητροπόλεώς μας, τις ενορίες και το έργο που συντελείται στις φυλακές και στα νοσοκομεία;

Η Πάτρα έχει μία μεγάλη και λαμπρή παράδοση στον τομέα της πνευματικής Εργασίας. Σ’ αυτό το "γεώργιο" εργάστηκαν άνθρωποι ευσεβείς, οι οποίοι άφησαν μία μεγάλη και Ιερά παρακαταθήκη σε μας τους νεωτέρους. Εργάστηκαν Ιεραποστολικά Αρχιερείς, Ιερείς, Ιεραποστολικές Αδελφότητες, Σύλλογοι, οι οποίοι συνεχίζουν να εργάζονται και σήμερα στον Αμπελώνα του Κυρίου μας, στην Ιερά και Αποστολική Μητρόπολή μας. Τους παλαιοτέρους τους μακαρίζω και τους ευγνωμονώ, τους νεοτέρους τους θαυμάζω, τους επαινώ και τους ευχαριστώ. Τους ευλογώ σε κάθε καλή τους και ευλογημένη προσπάθεια για την δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ανθρώπων. Είναι όλοι τους πολύτιμοι συνεργάτες μου, κανείς όντως δεν περισσεύει. Όλοι, από την πρώτη στιγμή που ήλθα στην Πάτρα, ενώσαμε τις δυνάμεις μας για την πρόοδο του λειτουργικού, πνευματικού και κοινωνικού έργου της τοπικής μας Εκκλησίας. Ο καθείς συμβάλλει με τον τρόπο του και τις δικές του δυνάμεις και όλοι μαζί στο τέλος εν αγάπη και εν αγαστή συμπνοία καταθέτομε το προϊόν του πνευματικού μας μόχθου και χαιρόμεθα για τα πνευματικά μας επιτεύγματα. Τους ευχαριστώ γιατί ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μου, στο κάλεσμά μου από τον Αρχιερατικό θρόνο του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου. Και πάλι απ’ ό,τι αντιλαμβάνεσθε, με συγκινείτε, γιατί με κάνετε να θυμηθώ συγκλονιστικές για μένα στιγμές. Έλεγα τότε στις 2-4-2005: «Στην ευλογημένη αυτή πόλη εργάζονται με Ιερό ζήλο Αδελφότητες ευσεβών ανθρώπων, θερμουργών εργατών του Αμπελώνος του Κυρίου. Ο Επίσκοπος επιθυμεί την αξιοποίηση όλων των υγιών πνευματικών δυνάμεων μέσα στον Εκκλησιαστικό χώρο. Εν πνεύματι αγάπης, και της εν Χριστώ ενότητος θα εργασθώμεν προς δόξαν Θεού και εύκλειαν της Αγίας μας Εκκλησίας. Προς τούτο καλώ σε συσπείρωση όλους σας για την επίτευξη του Ιερού μας στόχου, δηλαδή της Θεώσεως». Ε, αυτό απολαμβάνομε όλοι σήμερα με τη χάρη του Θεού. Και δεν οφείλεται μόνο σε μένα αλλά και στους αδελφούς που εργάζονται με ζήλο Ιεραποστολικό. Οι Ενορίες μας εργάζονται τόσον εντός της πόλεως όσο και στα προάστεια και στα χωριά μας κατά τον καλύτερο τρόπο και οι Ιερείς μας, με τους συνεργάτες τους αναλίσκονται καθημερινά στην υπηρεσία του ευλογημένου Λαού μας. Σε συνεργασία με τον Επίσκοπο και υπό τις ευλογίες του και την πολλή του αγάπη προσφέρουν τους γλυκείς πνευματικούς καρπούς τους στο Γεώργιο του Θεού. Τι να είπω για την προσφορά των Κληρικών μας στα Νοσοκομεία και στις Φυλακές. Η προσφορά των Ιερέων στα Νοσοκομεία είναι γνωστή όχι μόνο στον στενό γεωγραφικό μας και πνευματικό χώρο, αλλά και ευρύτερα. Όλους τους συνεργάτας μου στην καλλιέργεια του Ιερού Αμπελώνος του Κυρίου, τους ευχαριστώ και τους συγχαίρω διότι από την πρώτη στιγμή ήλθαν θερμοί αντιλήπτορες στους κόπους και στις αγωνίες μου, στον Ιερό αγώνα για την Δόξα του Θεού και την υπηρεσία στον φιλόθεο Λαό μας, ο οποίος αξίζει κάθε θυσία.

- Ακούμε ότι η εφημερίδα μας κάλυψε ένα μεγάλο κενό στον τοπικό Τύπο. Συμμερίζεσθε την άποψη αυτή;

Θέλω να σας συγχαρώ εκ βαθέων για την προσφορά σας στην τοπική μας κοινωνία, με την εφημερίδα «O Εκκλησιολόγος» μέσα από την οποία παρουσιάζετε θέματα, Εκκλησιαστικού, πνευματικού και γενικώτερα κοινωνικού ενδιαφέροντος, τα οποία αφορούν είτε στην τοπική μας Εκκλησία και κοινωνία, είτε ευρύτερα. Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την έκδοση του πρώτου φύλλου της Εφημερίδος την πορεία της, επί ένα έτος τώρα και διαπιστώνω ότι το κάθε φύλλο είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Είναι μεγάλη υπόθεση το να βλέπη και να παραθέτη κανείς τα πράγματα αντικειμενικά και παρακαλώ αυτό να το τηρήσετε και στη συνέχεια. Η δημοσιογραφία είναι ένα ωραίο βήμα πληροφορήσεως του Λαού, αξιοποιήσεως των γεγονότων, παρουσιάσεως και αναδείξεως των διαφόρων θεμάτων τα οποία ενδιαφέρουν την κοινωνία. Ως εκ τούτου ο δημοσιογράφος προσφέρει κοινωνική υπηρεσία και για το λόγο αυτό πρέπει να προσέχη πάρα πολύ, ώστε ό,τι γράφει να αντέχη στο διάλογο και την κριτική. Η δημοσιογραφία στην Πάτρα έχει μακρά και πολύ καλή παράδοση. Μου έχει δοθή πολλές φορές η ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα. Επιθυμώ για μία ακόμη φορά να σας ευχαριστήσω διότι προβάλλετε το έργο της τοπικής Εκκλησίας και της Εκκλησίας γενικά και πληροφορείτε τους αναγνώστας της Εφημερίδος σας κατά τον καλύτερο τρόπο για τον Ιερό αγώνα μας, ως Εκκλησίας Χριστού. Εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου να έχετε απρόσκοπτη συνέχεια, εν υγεία ψυχοσωματική τόσον εσείς προσωπικά όσο και οι εκλεκτοί σας συνεργάτες. Η εφημερίδα σας είναι πρωτότυπη, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πιστεύω ότι εκτιμάται και θα εκτιμηθή και στη συνέχεια ο κόπος σας από το ευρύ κοινό. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια. Έχετε την αγάπη μου, τις ευχές μου και τις προσευχές μου.