Κάποια φορά όταν έφυγε για λίγο απο το Άγιον Όρος ο Γέροντας Σιλουανός ο Αθωνίτης, ήταν κλεισμένος σ' ένα σπιτάκι στη Ρωσία, άν δεν κάνω λάθος, και προσευχόταν. Ένα απόγευμα πήγαν κάποιοι άνθρωποι και λένε στον Γέροντα: Καλόγερε, βγές έξω να χαρείς την φύση, τα δέντρα τα πουλιά, τον ήλιο. Τί κάθεσε μέσα κλεισμένος και κλαίς; Κι ο Γέροντας βγαίνει έξω και τους απαντάει: Δεν καλαίω για μένα, κλαίω για εσάς, διότι εσείς θαυμάζετε την δημιουργία, που όντως είναι υπέροχη και ασύγκριτα όμορφη, και δεν θαυμάζετε τον δημιουργό που έφτιαξε την δημιουργία. Ο Γέροντας Σιλουανός είχε περάσει απο την πίστη στην γνώση του Θεού, βίωνε τον Θεό. Γιατί άλλο να πιστεύεις ότι η φωτιά καίει και άλλο να την πιάσεις την φωτιά και να καείς, τότε θα έχεις γνώση περί της φωτιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου