῾H Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ἀποφασίσαμε νὰ ἀποκρύψει αὐτὸ τὸ νόημα ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος. Ἀποφασίσαμε ἐπίσης πὼς ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ τὴ λατρεία τοῦ παρελθόντος. Τιμοῦμε τὸ Σταυρό, τὸν ὑψώνουμε, ψέλνουμε τὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ: δὲ σημαίνει αὐτὸ πάνω ἀπ’ ὅλα πίστη στὸν Σταυρωμένο καὶ πίστη πὼς ὁ Σταυρὸς εἶναι ἕνα σημεῖο φοβερῆς ἥττας; Καθότι ὁ Σταυρὸς γίνεται νίκη καὶ θρίαμβος μόνο ἐπειδὴ εἶναι ἥττα, καὶ μόνο στὸ μέτρο ποὺ γίνεται ἀποδεκτὸς ὡς ἥττα.
Ὄχι, ὁ Χριστὸς δὲν εἰσῆλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ νικήσει μὲ ἕναν ἐξωτερικὸ τρόπο. Τοῦ προσφέρθηκε ἕνα βασίλειο, ἀλλὰ τὸ ἀρνήθηκε. Ἀκόμη καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ προδομένος πέθαινε, εἶπε: «ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων;» (Ματθ. 26, 53).
Ὡστόσο ὁ Χριστὸς ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἦταν περισσότερο βασιλιὰς παρὰ ὅταν ἀνέβηκε στὸ Γολγοθά, φέροντας στοὺς ὤμους του τὸ Σταυρό.Ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἦταν ἐμφανέστερη ἡ βασιλικὴ ἐξουσία Του παρὰ ὅταν Τὸν ἔφερε ὁ Πιλάτος μπροστὰ στὸ πλῆθος καταδικασμένο σὲ θάνατο ὡς ἐγκληματία, «ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν». Μόνο ἐδῶ μποροῦμε νὰ δοῦμε ὁλόκληρο τὸ μυστήριο τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐπειδὴ ἡ νίκη τοῦ Χριστιανισμοῦ βρίσκεται στὴ χαρούμενη πίστη πὼς ἐδῶ, μέσα ἀπὸ τὸν περιφρονημένο, σταυρωμένο καὶ καταδικασμένο ἄνθρωπο, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἄρχισε νὰ φωτίζει τὸν κόσμο καὶ ἄνοιξε ἕνα βασίλειο ποὺ κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ κλείσει. […] Παρόλα αὐτὰ ὁ Σταυρὸς ὑψώνεται ἀκόμη, ἐκτίθεται καὶ θριαμβεύει. «Σταυρὸς ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας». Ἐπειδὴ σὲ ὅποιο σκοτάδι κι ἂν βρίσκονται οἱ ἄνθρωποι, ὅσο μεγάλος κι ἂν εἶναι ὁ θρίαμβος τοῦ κακοῦ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἡ καρδιά μας γνωρίζει ἀκόμη καὶ ἀκούει τὰ λόγια, «ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀλεξάνδρου Σμέμαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου